Κυριακή 25 Μαρτίου 2018


25η Μαρτίου 2018
197ο έτος απελευθερωτικού αγώνος

            Καθορώντες τό βάραθρον τής απωλείας, εις τό οποίον καταφέρεται παρασυρόμενον τό Ελληνικόν Εθνος, από τήν άλογον λύσσαν τών φατριών καί από τάς φρικτάς καταχρήσεις, εκρίναμεν αναγκαίον νά ενδυναμωθώμεν διά τού συνδέσμου της ομονοίας, ώστε να δυνηθώμεν καί τόν επαπειλούμενον προφανή κίνδυνον τής Πατρίδος νά απαντήσωμεν καί τήν επιστήριξιν τής ασφαλείας της καί αληθούς ευδαιμονίας, φυσικώς καί ηθικώς θεωρουμένας τού Ελληνικού Εθνους, όσον τό δυνατόν νά συντελέσωμεν μέ τήν ανάκτησιν καί διατήρησιν τής προγονικής αυτού αρετής καί πολιτισμού.
Επ' αυτώ δέ τούτω τώ σκοπώ...εθεμελιώσαμεν εταιρείαν...Ο δέ κυριώτερος σκοπός καί βάσις ταύτης τής εταιρείας είναι: πρώτον, η αληθής ευδαιμονία τού Ελληνικού Εθνους' δεύτερον, οποιουδήποτε ιδιοτελούς συστήματος εις τήν Ελλάδα η κατάργησις καί τρίτον, η κυριαρχία των νόμων διά τό συμφέρον τών πολλών, καθώς ανήκει εις Εθνος...” [1]

            Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε  το Ιδρυτικό της “Φιλολάου Εταιρείας”, ιδρυθείσα στό Ναύπλιο την 1η Μαίου 1825.
Δυστυχώς η επικαιρότητα των παραπάνω βαρύτημων διαπιστώσεων ισχύει και σήμερα, μάλλον όσον ποτέ άλλοτε. Στην πατρίδα μας, ανέκαθεν, Κομπογιαννίτες πολιτικοί και ξενισμός, σπουδάρχες ανίεροι και αρχολίπαροι, άρπαγες των κοινών και παράσιτοι της εξουσίας, εθεωρούντο τα επαχθέστερα όντα, η ολεθριωτέρα λύμη της πατρίδας. Φίλοι της ελευθερίας καθ' υπόκριση καί όχι εκ πεποιθήσεως.
             Αυτή η μιζέρια, και η κακοδαιμονία,  της ελληνικής πολιτικής ανέκαθεν φορτώνονται στον  Ελληνικό λαό και ...εκδίδεται κάθε φορά, αθωοτική απόφαση για τις δήθεν ηγεσίες. Σε αυτήν την συσκοτιστική παραφιλολογία, κολλάει η αντίληψη ότι οι λαοί επιλέγουν το είδος εκείνο των ηγετών, πού αποτελεί αντικατοπτρισμό και αντανάκλασή τους, εικόνα καί ομοίωσή τους. Εκείνο που παρασιωπάται όμως είναι ότι οι λαοί “πιέζονται” να θέλουν και να επιλέγουν ένα είδος πολιτικής ηγεσίας, που εγγυάται και διασφαλίζει συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο Ελληνας έχει, σιγά- σιγά και μεθοδικά, οδηγηθεί στην σύγχυση μεταξύ πολιτικής καί πολιτικαντισμού, έμαθε να κρίνει την πολιτική στην βάση του ατομικού οφέλους και όχι του όποιου συλλογικού, έμαθε να τρέμει και να μισεί το κράτος, αλλά και να κρεμιέται ολοκληρωτικώς από αυτό. Ενα κράτος όπου η άσκηση της πολιτικής ταυτίζεται με την χρησιμοποίηση των αμαθών, για να εξουδετερώνονται οι σκεπτόμενοι, με τήν προώθηση τών φαύλων και τών ανίκανων σε βάρος των ικανών.
            Τελικά η Ιστορία μας  διδάσκει' η Πατρίδα  σώζεται είτε από έναν Ηγέτη που νοιώθει μέσα του το βάρος του μεγαλείου και του πνεύματος του Ελληνισμού,  είτε όταν ο ίδιος ο Λαός αποφασίζει να πάρει το μέλλον  στα χέρια του. Και επειδή ζούμε σε εποχή που δεν γεννά Ηγέτες, ο Λαός  οφείλει να γίνει Λάας (Λίθος- Πέτρα) και να είναι έτοιμος να ενδυθεί την Ιλιαδική πολεμική του διάσταση, και να απεκδυθεί την ειρηνική Οδυσσειακή.
 



[1]             .- Απόσπασμα σπανίου εγγράφου το οποίο μας παραδίδει ο Ντίνος Κονόμος στο βιβλίο του “ Μυστικές Εταιρείες στά χρόνια τής Εθνεγερσίας, Ανέκδοτα Κείμενα, ιδιωτική έκδοση εξαντλημένη, Αθήνα, 1973, σελ.46

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου