Τηλεβόλο - Televolo

Μακεδονία

            Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την ιστορικο -πολιτική πλευρά του λεγόμενου «Μακεδονικού», πολλώ δε μάλλον με την γεωγραφική-γεωπολιτική του διάσταση, αλλά θα επιμείνω στην κοινωνική του πλευρά και στην όποια βαρύτητα έχει στο ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι. Υπό αυτήν την θέση, δεν είναι να απορεί κάποιος για την κατάπτωση του «Έλληνος ανθρώπου» αλλά και να μην είναι βέβαιος ότι πολλά συσσωρευμένα δεινά επίκεινται ακόμα στην πατρίδα.

Φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα επειδή έχουν τυφλωθεί αλλά και γιατί οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι και μικροί, για να παραφράσω τον Δραγούμη, όταν είπε «Ω, τι ανυπόφορη που είναι η μετριότητά μου!».

Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η έκπτωση της αγάπης στο Έθνος-Πατρίδα, η υποχώρηση της Ελληνικής «κοινότητας» και η άνοδος του άκρατου ατομικισμού, ο υπέρμετρος ευγονισμός, η αλόγιστη εξάπλωση του θολώδους διεθνισμού, η υποχώρηση της κριτικής ικανότητας; ’και καλά’ προτάσσει πλέον ο Έλληνας την οικονομία ως ύψιστο ιδανικό!, «καίγεται» πως θα επιβιώσει σήμερα, άντε και λίγο αύριο, δεν έχει όμως ούτε την στοιχειώδη παιδεία να αντιληφθεί ότι για να έχεις οικονομία πρέπει πρωτίστως να έχεις ασφάλεια και δύναμη; γιατί πως να το κάνουμε’ για να χαϊδεύουμε ώτα διεθνιστών και  δήθεν ανθρωπιστών, θα καταργήσουμε και την κοινή λογική η οποία λέει ότι ο δυνατός επιβάλλεται στον αδύναμο; «Ο δυνατός προχωρεί όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» έλεγε ο Θουκυδίδης και τον ακολουθούσε ο παρεξηγημένος Μακιαβέλλι, ο δικός μας Παναγιώτης Κονδύλης με την Θεωρία του Πολέμου και άλλοι σύγχρονοι φιλόσοφοι και αναλυτές.

Πως έτσι ξαφνικά Ελλάδα και Βαρντάσκα βαπτίστηκαν – και από ποιούς- ισότιμοι συνομιλητές και διαπραγματεύονται επί ίσοις! όροις και επί αμοιβαίων υποχωρήσεων!, όπως βομβαρδίζουν καθημερινώς τα Μέσα Μαζικής ΕΞημέρωσης τα ευήκοα σε όμορφες λύσεις ώτα μας;

Από που προκύπτει η ηθική τουλάχιστον ευθύνη της Ελλάδας έναντι της Βαρντάσκα; Πως και γιατί έχουμε διαμορφώσει μια ηττοπαθή στάση ακόμα και έναντι ασημαντοτήτων και γιατί προστρέχουμε πάντα στην διπλωματική και πολιτική (και αλλοίμονο και απευκτέο και στην στρατιωτική) κονίστρα ως οι «ανθρωπιστές», οι «δίκαιοι», οι «ισορροπιστές», οι «καλοί» εν τέλει;

Μα γιατί αγαπήσαμε την λάθος πλευρά του πολιτισμού που γίνεται εκφυλισμός, γιατί συνηθίσαμε στην ιδέα του μάρτυρα και απεκδυθήκαμε τον ήρωα, γιατί εν τέλει βολευτήκαμε να “σαπίζουμε” εδώ.

Τρίτη, 16-01-2018